Het gemaskerde Bal

Een rijk versierde en kostbaar uitziende koets rijdt het landgoed van de familie de Guillotine binnen. Waardig komt deze voor de ingang tot stilstand en na een aantal ogenblikken wordt de koetsdeur geopend en komt daar een dame uit. Zij draagt een kostbare jurk die bij haar masker past. Nadat zij de personeelsleden een vriendelijk knikje had gegeven schreed ze plechtig naar binnen om dan bij de deur, die leidt tot de balzaal, even halt te houden..

Gianduiais ziet in de verte het prachtige kasteel al in zicht komen en zet haar masker op.

Kom op, Sasha zegt ze tegen haar paard en draaft er naar toe.

Eenmaal aangekomen ziet stapt ze af en fatsoeneerd haar jurk en haren even, ze zet haar masker (die door de wind scheef was gaan zitten) weer recht op haar neus en loopt met opgeheven hoofd naar de ingang. Snel draait ze zich nog even om en richt haar blik op Sasha.

Gedraag je. zegt ze lacherig waarop Sasha met zacht gehinnik antwoord.

Gianduiais kucht een keer waarna ze weer verder loopt en de zaal binnenloopt. Ze knikt naar de mensen die haar aankijken en voelt dat ze een beetje een rood hoofd krijgt, maar ach, dat ziet toch niemand met dat masker op.

Ze loopt naar een tafeltje waar een voor haar onbekende dame aan zit en legt haar hand op de rugleuning van een lege stoel.

Is deze stoel vrij, mevrouw? zegt Giandu en lacht vriendelijk.

Eh, vergist U zich niet met iemand anders, aangezien ik een man ben. Gianduiais staart naar de man en voelt dat haar mond openvalt van verbazing. U mag hier best komen zitten, graag zelfs. Hoort ze de hem zeggen en zwijgt wijzelijk, straks zegt ze weer iets waardoor ze een verschrikkelijke oen lijkt.

Gianduiais neemt rustig plaats op de stoel en lacht vriendelijk. Het lijke haar wel beleefd om zich voor te stellen en ze steekt haar hand naar de heer toe.

Ik ben Gianduiais, Aangenaam. zegt ze en glimlacht nog breder, Mijn excuses voor mijn fout, ik had het zo snel niet opgemerkt. mompelt ze er nog snel achter aan.

Innamorata hoort de ceremoniemeester en kijkt naar Innamorato, kijkt in z'n mooie ogen en zegt

We moeten de dans inleiden Innamorato, ga je mee,

Fluisterd ze zacht en pakt zijn hand vast, en lopen samen naar de dansvloer

We moeten de dans inleiden Innamorato, ga je mee,

Fluisterd Innamorata zacht en pakt zijn hand vast, en lopen samen naar de dansvloer

Heel graag Innamorata...

Innamorato kijkt terug in de ogen van Innamorata en voelt dat zijn hart sneller begint te slaan. Die ogen, hij zou er bijna in verdrinken. Innamorato pakt Innamorata's hand vast en volgt haar naar de dansvloer. Hij pakt haar rechterhand in zijn linker en slaat zijn rechter arm om haar heen. Dan begint hij te dansen met Innamorata.

Op de eerste klanken van de muziek spoedt Innamorato zich met zijn Innamorata naar de balzaal.

Voordat de vloer betreden wordt maken zij een buiging naar de ceremoniemeester.

De eerste passen zijn nog wat stroef, maar daarna gaan zij op in het ritme.
en

&

Inno ziet de Ceremoniemeester ten tonele verschijnen en samen met zijn Inna luistert hij aandachtig naar hem.

Laat de Innamorato en de Innamorata de dans inleiden!

Dat laten zij zich geen tweede keer zeggen.

Inna glimlacht naar haar Inno en drinkt haar glas met heerlijke wijn vlug leeg. Inno neemt haar glas aan en plaatst beide glazen op een dienblad van een van de bediendes die voorbij komt lopen. Dan buigt hij even lichtjes maar plechtig voor haar, neemt haar bij de hand en leidt haar naar de dansvloer.

Inna kijkt om zich heen en ziet dat andere paren ook de dansvloer betreden.

Ze laat zich graag door haar Inno naar de dansvloer leiden. Zijn zelfverzekerde tred, houding, maar ook zijn heerlijk warme handen om de hare; ze kan er altijd met veel plezier van genieten.

Inno slaat zijn rechterarm stevig om zijn Inna heen en houdt haar rechterhand met zijn andere hand ferm vast. Hij kijkt haar even diep in de ogen. Ze glimlachen naar elkaar. Die blik spreekt boekdelen, woorden zijn overbodig...

Zodra de muziek aanzwelt, glijden ze over de dansvloer alsof het een ijsvloer was...

Innamorata maakt graag gebruik van de gelegenheid wanneer haar een drankje werd aangeboden. Nog amper had ze hier van kunnen genieten of de gong voor het derde uur sloeg. Ze zag andere aanwezigen de dans beginnen maar daar zij geen partner had meegenomen naar het bal en bovendien haar drankje nog niet had genuttigd, besloot ze op één van de fateuils plaats te nemen.

Innamorata had het gevoel te zweven over de dansvloer, ze voelde zich prettig bij haar gezelsschap. Ze kreeg dorst en vroeg Innamorato

Zullen we even wat gaan drinken? Of zullen we even wandelen door de tuin?

Ze keek Innamorato in de ogen en vroeg zich af wat hij nu dacht, ook zag ze dat iedereen druk aan het dansen was, nu zag ze weer die man met die ogen die haar zo bekend voorkwamen, echter sloeg ze er nu ook geen acht meer op, ze liep met Innamorato naar de lakei en nam 2 glazen wijn van het dienblad en gaf een aan Innamorato

Proost!! en dat deze avond nog lang mag duren

Innamorato neemt het glas aan van Innamorata en toost met haar

Dat de avond inderdaad nog heel lang mag duren.
We kunnen het wandelen natuurlijk ook combineren met het glas wijn.

Innamorato glimlacht en wacht op wat Innamorata daar op te zeggen heeft. Hij kijkt haar aan in haar wonderschone ogen. Hij ziet de twinkeling er in. Hij haalt even diep adem.

Innamorata kijkt Innamorato aan en zegt

Ja, laten we gaan wandelen en kunnen we de wijn meenemen, lijkt me heerlijk even naar buiten, en het moet een prachtige tuin zijn, en een prieeltje, kunnen we even babbelen

ze neemt Innamorato bij de arm en wandelt met hem naar buiten, de sterren stralen en de maan is helderder dan ooit, ze wandelen richting prieel, haar hart bonkt in haar keel, en voorzichtig kijkt ze even opzij of ze zijn ogen ook kan zien

Innamorato kijkt naar Innamorata en ziet dat ze hem ook aankijkt. Hij staart haar een tijdje aan. Ogen als magneten, als meren waar in hij zou kunnen verdrinken. Hij knippert even met zijn ogen. Wat zou ze wel niet van hem denken dat hij haar zo maar staat aan te staren. Hij neemt nog een slokje wijn en hakkelt een beetje.

Wàààt iiis dit een mooooie tuin hè?

Kom op denkt hij bij zichzelf, hou je toch een beetje in de hand. Hij slikt een keer en vervolgt

Is dat het prieeltje waar je over sprak?

Innamorato wijst naar een plek iets verder in de tuin.

Arlecchino stopt met dansen en houd het hoofd scheef.

Echt waar? Wel dan moet ik de kraaien wakker schuden!

Arlecchino buigt weder diep. Mijn nederige veronderschuldigen schone dame, ik zal wederkeren, maar moet nu op jacht naar schimmen in de nacht. Hop ho waar is mijn degen?

En haast zich met twee radslagen van de dansvloer, daarbij bijna een danspaar rakende. Onderweg pakt hij een degen van de muur en gaat er als de wind vandoor....

&

Terwijl ze geniet van haar drankje en onderwel goed zicht heeft op de dansende paren, hoort ze ineens een vertrouwde stem. Ze draait zich wat en kijkt dan naar Innamorato.

Mag ik deze dans van u?

Ze kijkt de man even aan terwijl ze haar glas op tafel zet, het is immers toch leeg. Daarna beantwoordt ze de vraag door op te staan en haar hand in de zijne te leggen. Na een zacht knikje te hebben gegeven wacht ze verder af wat deze Innamorato zal ondernemen.

Dat is misschien wel een goed idee ja, al laat ik mijn collega's niet graag alleen achter. Ik denk dat ze het wel even alleen afkunnen. Zal ik je rondleiden door het kasteel? Ik weet alle mooie plekjes ondertussen wel te vinden.

Dat vind ik heel aardig van je. En wat je collega's betreft, die zullen zich ook wel amuseren. Het is tenslotten een feest. En de gasten kunnen desnoods zichzelf bedienen. Ze haakt haar arm om die van Zanni en glimlacht naar hem. Waar zullen we beginnen? Wijs me maar de weg.

[img:9193]https://guillotine.actieforum.com/[/img]

Innamorata wijst naar het prieeltje en dan ziet ze de prachtige sterrendeken aan de hemel

Wat mooi moet je kijken, je verdrinkt zowat in al die schitteringen, ah daar staat ook een bankje, zullen we even zitten Innamorato?

Ik zou graag het uitzicht wel willen zien. Het moet heel prachtig zijn om het van boven uit te zien. La Fatato luisterd aandachtig naar Zanni en volgt hem terwijl hij verder vertelde. Hoe komt het dat je zoveel weet over het kasteel? Werk je hier dan al heel lang? Ken je hier ook enkele familieleden? Kun je me iets over de familieleden vertellen? Ze kijkt verwachtingsvol naar Zanni.
Sorry, dat ik zoveel vragen stel. Ik ben nogal nieuwschierig en ik ken er nog niet zoveel van de families hier in het kasteel. Wat voor mensen zijn het? Zijn ze net zo lief en aardig als Tristan of zijn ze meer op zichzelf? Nu begin ik weer door te vragen. Sorry.
La Fatato hielt haar mond en liep stilletjes verder met Zanni.

Gaat het nog Zanni?

Jawel hoor, ik ben nog wel wat gewend op mijn oude dag.

Dit was de klim meer dan waard. Vind U ook niet Zanni. Hartelijk bedankt dat je me dit hebt laten zien.

Het is het inderdaad meer dan waar. Hoewel ik hier al wel vaker geweest was blijft het toch elke keer dat ik hier kom indrukwekkend. Ik leid je graag rond hoor, ik vind het alleen maar fijn dat er mensen geïnteresseerd zijn in het kasteel en alles erom heen.


Opeens voelde hij de warm lippen van La Fatato op zijn wang drukken. Hij schrok er van en bloosde licht, gelukkig had hij zijn masker op. Hij zag dat La Fatato zichtbaar genoot van het uitzicht en wachtte geduldig tot ze alles gezien had en ze weer verder konden gaan.

Zullen we nu verder lopen naar buiten toe? De tuinen en hofjes zijn schitterend net als de omliggende bossen trouwens.

Dat lijkt me leuk. Ik ben wel eens een stukje gaan wandelen maar niet al te ver, anders loop ik misschien nog verloren. Maar als jij erbij bent zullen we zeker niet verdwalen.

Samen met Zanni liep ze naar buiten de tuin in.

Eigenlijk zou je in de zomer een keer terug moeten komen. Dan is de tuin nog zoveel mooier.
Zullen we hier even rusten of wil je eerst nog een stukje lopen en in het bos een moment rust nemen?

La Fatato keek naar Zanni en zei: Voor mij maakt het niet uit. Ik geniet gewoon van jou gezelschap. Maar als je eventjes wilt rusten dan doen we dat gewoon.
La Fatato loopt naar een zitplaats en zet zich daar neer.
Vervolgens keek ze even rond.
Ook al zijn er nu geen bloemen in bloei, het uitzicht is wel mooi. Maar ik denk wel dat het heel mooi moet zijn als de bloemen in bloei staan. Al de kleuren van verschillende bloemen. Ja, het zal zeker prachtig zijn om te zien. Wie weet kom ik dan wel eens terug. Dan kom ik je zeker opzoeken. Maar op het moment blijf ik hier nog een tijdje.
Ze genoot van de rust en hoorde heel zachtjes nog de muziek van het bal.
Weet je wat ik jammer vind. Dat aan alle goede dingen een eind komt. La Fatato kijkt een beetje droevig. Nog even en het is middernacht en gaan de maskers uit. En dan is het gedaan met de vrijheid.
Ik ben wel nieuwschierig wie er allemaal aanwezig is. Jij ook?